Το νέο Win Win μοντέλο εργασίας μας φέρνει ακόμη κοντύτερα!

Η συζήτηση περί της απομακρυσμένης εργασίας που ξεκίνησε ως αποτέλεσμα της πανδημίας COVID-19, παρότι δεν μας βρίσκει όλους σύμφωνους, καταδεικνύει την νέα εποχή.

Το υβριδικό μοντέλο εργασίας είτε πρόκειται για την εν μέρει εργασία των εργαζομένων από το σπίτι είτε για ομάδες εργαζομένων που εργάζονται εξ ολοκλήρου ή από το γραφείο ή από το σπίτι φαίνεται να είναι το καλύτερο σύστημα για τη μεγιστοποίηση της παραγωγικότητας (Abby McCain, 2023).

Ακόμα μία κατάκτηση της τεχνολογίας που μπορεί να διευκολύνει εργαζομένους και εργοδότες. Είναι βέβαια εξαιρετικά ενδιαφέρον ότι ακόμα οι εργασιακές σχέσεις σε πολλές χώρες νομοθετικά αντιμετωπίζουν θέματα που ο ανεπτυγμένος κόσμος έχει αφήσει πολλά χρόνια πίσω. Ενδιαφέρον θα ήταν να ανατρέχαμε στις καταγγελίες εργαζομένων που γίνονται σήμερα πχ στην Ελλάδα και να δούμε κατά πόσο η αγορά εργασίας είναι έτοιμη να υιοθετήσει μοντέλα που «καταργούν» πρακτικές και αντιλήψεις που βλέπουν τον εργαζόμενο ως μηχανή, ως εργαλείο ή ως καταναλώσιμο είδος. Δηλαδή, ενώ μιλούμε διεθνώς για την δυνατότητα εργασίας εξ αποστάσεως ή και  “παραγωγικότητας από οπουδήποτε”, θα πρέπει να εξετάσουμε κατά πόσο οι ελληνικές επιχειρήσεις είναι έτοιμες για κάτι τέτοιο, όχι μόνο τεχνολογικά, αλλά και σε θέμα κουλτούρας. Το υβριδικό μοντέλο εργασίας βγάζει στην επιφάνεια τις έννοιες της εμπιστοσύνης και  του σεβασμού προς τον εργαζόμενο από τον εργοδότη. Και με τη σειρά τους αυτά αναδεικνύουν ζητήματα διαφάνειας, δικαιοσύνης, ανθρωπίνων δικαιωμάτων και εταιρικής κουλτούρας φιλικότερης προς μια πιο ισορροπημένη ζωή του εργαζομένου. Έχουμε ακόμα δρόμο μπροστά μας να κατακτήσουμε.

Μπροστά σε μια νέα επένδυση που θα πρέπει να γίνει από τους εργοδότες σε υποδομές πληροφορικής για την εξασφάλιση ασφαλούς εικονικής συνδεσιμότητας, σε παροχή περισσότερης εκπαίδευσης σε ανώτερα στελέχη για την διαχείριση ενός «virtual» ανθρώπινου δυναμικού και συνεργασίας, βρισκόμαστε σε μια εποχή που αναζητούμε την ισορροπία μεταξύ τριών καταστάσεων,  της  εικονικής εργασιακής μας ζωής, της διά ζώσης και της ιδιωτικής προσωπικής μας ζωής.

Αν και το 83% των εργαζομένων παρουσιάζεται ένθερμος υποστηριχτής του υβριδικού μοντέλου εργασίας, λόγω της  εξοικονόμησης κόστους μετακίνησης, αλλά και λόγω της αύξησης της παρουσίας τους στην οικογένεια (παιδική φροντίδα, κατοικίδια ζώα κ.α.), η συνθήκη του να εργάζεσαι στο σπίτι, ενδεχομένως με την παρουσία παιδιών ή άλλων «θορύβων»  που μπορούν να σε αποσπούν, οδηγεί αρκετές φορές να εργάζεται κάποιος περισσότερες ώρες από όσο θα εργαζόταν στο γραφείο.

Συμπερασματικά, το υβριδικό μοντέλο εργασίας φαίνεται να είναι μια καλή ιδέα για τις επιχειρήσεις, άλλωστε το 63% των εταιρειών υψηλής ανάπτυξης επιλέγουν να χρησιμοποιούν το υβριδικό μοντέλο εργασίας, αλλά και για τους εργαζομένους αρκεί να λειτουργήσει προσεκτικά με πλαίσιο και συστηματικότητα. Η αλλαγή σελίδας θα πρέπει να γίνει μετά από σχεδιασμό προκειμένου τελικά να επιτύχουμε υψηλότερη παραγωγικότητα αλλά και πιο ήρεμους και ευτυχισμένους ανθρώπους. Σε μια εποχή που γνώρισε την «παγκόσμια ακινησία» θεωρώντας την πανδημία ως ένα κοινωνικό πείραμα, η ευελιξία θα πρέπει να είναι η νέα απάντησή μας.

Με όποια οπτική και να το δούμε, δεν ξέρω πόσο αντιλαμβανόμαστε ότι  ο κόσμος άλλαξε αλλά σίγουρα η καθημερινότητά μας αλλάζει μέρα με τη μέρα,  αναθεωρώντας συνεχώς συνήθειες, πρακτικές, απόψεις κα θεωρίες. Και πέρα από το στόχο ενός παραγωγικότερου εργασιακού τοπίου ερχόμαστε μπροστά σε μια αλήθεια: Φτάσαμε στη στιγμή όπου για πρώτη φορά «αναγκαζόμαστε» να κάνουμε πράξη στην καθημερινότητά μας ότι ο άνθρωπος είναι ο πιο πολύτιμος παράγοντας που πρέπει να προσέχουμε και να φροντίζουμε προκειμένου να επιτύχουμε όλα τα άλλα. Ανταγωνιστικοί δεν θα γίνουμε ποτέ αν δεν είμαστε χαρούμενοι και νιώθουμε συνέχεια αδικημένοι. Ο θυμός από μόνος του δεν φτάνει.

 

Δρ. Βενετία Κουσία

Εκτελεστική Διευθύντρια Compete GR

 

Πηγή: morningview.gr