Βενετία Κουσία (Συμβούλιο Ανταγωνιστικότητας) στο AnatropiNews: Η χώρα να γίνει πόλος έλξης στελεχών από όλον τον κόσμο

«Κατά την 2ετία της πανδημίας πραγματοποιήσαμε 20 εκδηλώσεις διαδικτυακές που αφορούσαν την διάδοση των αρχών της ανταγωνιστικότητας ανά πυλώνα της οικονομίας», τονίζει η Εκτελεστική Διευθύντρια του Συμβουλίου Ανταγωνιστικότητας της Ελλάδας – CompeteGR, Βενετία Κουσία, σε συνέντευξή της στο AnatropiNews και συμπληρώνει: 

«Οι ανώτατοι κυβερνητικοί φορείς και οργανισμοί, η ακαδημαϊκή και επιχειρηματική κοινότητα βρέθηκαν γύρω από ένα «διαδικτυακό τραπέζι» και συζήτησαν θέματα που αφορούν την αξιοποίηση των πόρων του Ταμείου Ανθεκτικότητας και Ανάκαμψης καθώς και την επιτυχή μετάβαση της ελληνικής οικονομίας στην νέα κανονικότητα». Παράλληλα, αναφέρεται στον ρόλο και τις δράσεις του Συμβουλίου, στις προκλήσεις της επόμενης μέρας για τις ελληνικές επιχειρήσεις, καθώς και στο  Διεθνές Συνέδριο Καινοτομίας (GIS 2022) που διοργανώνεται το Νοέμβριο,  με ομιλητές από 5 ηπείρους και 20 χώρες.

Συνέντευξη στον Χρόνη Διαμαντόπουλο

-Ποιος είναι ο ρόλος και οι δράσεις του Συμβουλίου Ανταγωνιστικότητας;

Το Συμβούλιο Ανταγωνιστικότητας της Ελλάδας – CompeteGR είναι η αυθεντία σε θέματα ανταγωνιστικότητας και πρωτοστατεί σε κάθε πρωτοβουλία προκειμένου η οικονομία μας να γίνεται ολοένα και πιο ανταγωνιστική ώστε η κοινωνία μας να ευημερεί.

Οι δράσεις μας είναι συστηματικές με την έννοια της ενασχόλησης μας με όλους τους πυλώνες που επηρεάζουν την ανταγωνιστικότητα και στοχεύουν στην υποβολή προτάσεων για την αντιμετώπιση προβλημάτων σε στρατηγικούς τομείς, όπως

·       η δίκαιη μετάβαση στην απολιγνητοποίηση της Δ. Μακεδονίας

·       η εναρμόνιση των τοπικών επενδυτικών σχεδίων με τις ευρωπαϊκές προϋποθέσεις,

·       η ανίχνευση του ανταγωνιστικού μας πλεονεκτήματος σε επίπεδο περιφέρειας,

·       η ανίχνευση των δεξιοτήτων στην μετά τον κορωνοϊό εποχή,

·       η διασύνδεση σε θεσμικό επίπεδο των ερευνητικών ιδρυμάτων και πανεπιστημίων με την παραγωγή

Κατά την 2ετία της πανδημίας πραγματοποιήσαμε 20 εκδηλώσεις διαδικτυακές που αφορούσαν την διάδοση των αρχών της ανταγωνιστικότητας ανά πυλώνα της οικονομίας. Οι ανώτατοι κυβερνητικοί φορείς και οργανισμοί, η ακαδημαϊκή και επιχειρηματική κοινότητα βρέθηκαν γύρω από ένα «διαδικτυακό τραπέζι» και συζήτησαν θέματα που αφορούν την αξιοποίηση των πόρων του Ταμείου Ανθεκτικότητας και Ανάκαμψης καθώς και την επιτυχή μετάβαση της ελληνικής οικονομίας στην νέα κανονικότητα.

Το Νοέμβριο διοργανώνουμε το Διεθνές Συνέδριο Καινοτομίας (GIS 2022) με ομιλητές από 5 ηπείρους και 20 χώρες. www.competeGR.org

-Ποια είναι η μεγαλύτερη πρόκληση για τις ελληνικές επιχειρήσεις για να γίνουν ανταγωνιστικές; 

Η μεγαλύτερη πρόκληση είναι ο ίδιος τους ο εαυτός και αναφέρομαι κυρίως στις οικογενειακές.  Πολλές εταιρείες όντως έχουν μια επιτυχημένη προϊστορία – για την οποία είναι υπερήφανες – αλλά αυτή η προηγούμενη επιτυχία τους κρατάει ταυτόχρονα προσκολλημένους στις παλαιές πρακτικές. Σε έναν κόσμο που συνέχεια μεταβάλλεται πρέπει άνθρωποι και επιχειρήσεις να αντιληφθούμε ότι πολλές φορές αυτό που μας έφερε στην σημερινή μας επιτυχία δεν είναι αυτό που χρειαζόμαστε για να προχωρήσουμε αύριο.

Η εσωστρέφεια, η συνέχιση της λειτουργίας χωρίς αυθεντική πίστη στην ουσία των  βασικών αρχών της εταιρικής διακυβέρνησης (σχεδιασμός διαδοχής, ρόλος του ΔΣ σε καιρούς ρίσκου, σχέσεις με τους υπόλοιπους εμπλεκόμενους, κλπ) στερεί από τις επιχειρήσεις ένα μακρόπνοο και ξεκάθαρο όραμα που μαζί με ένα ανταγωνιστικό επιχειρηματικό μοντέλο ικανό θα ενίσχυε τις επιχειρήσεις να απορροφούν κραδασμούς και να προσαρμόζονται στις απαιτήσεις αφήνοντας το αποτύπωμά τους.

Από την άλλη πλευρά δύσκολα εξαφανίζεται η νοοτροπία που κατατάσσει το επιχειρείν στην κατηγορία «κακός εργοδότης» και άρα εντελώς ιδεοληπτικά είναι κάποιος που κερδίζει χρήματα εις βάρος του εργαζόμενου και του κράτους.

Οι προσπάθειες για την ψηφιοποίηση πολλών κρατικών υπηρεσιών (προμήθειες, φορολογίες, κλπ) μας προσφέρει περισσότερη διαφάνεια και μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στους θεσμούς.  Επειδή με την πανδημία το κοινωνικό συμβόλαιο πρέπει να συζητηθεί εκ νέου οι εταιρείες οφείλουν να κατανοήσουν τον καθοριστικό ρόλο που παίζει το καλό εργασιακό κλίμα στην επίτευξη των επιχειρηματικών τους στόχων και χρειάζεται ένας αποτελεσματικός τριμερής Κοινωνικός Διάλογος εφ’ όλης της ύλης.  Ας μην λείψει κανείς από αυτόν τον Διάλογο.

-Πως θα μπορούσε να επιτευχθεί καλύτερη διασύνδεση της εκπαίδευσης με την νέα επιχειρηματικότητα;

Τα τελευταία χρόνια η επιχειρηματικότητα για ορισμένους αποτέλεσε ευκαιρία διαφυγής από την ανεργία. Όμως για άλλους αποτελεί την οδό προς την πραγματοποίηση των ονείρων τους.  Η καινοτομία δεν φυτρώνει και κυρίως δεν αναπτύσσεται ορθολογικά αν δεν φροντίσουμε να δημιουργήσουμε και να καλλιεργήσουμε μία επιχειρηματική κουλτούρα.  Δηλαδή, αν δεν μιλήσουμε (με παραδείγματα) για την ύπαρξη του ρίσκου, για την αναγκαιότητα να μοιράσεις αρμοδιότητες καθώς και την διάθεση εσύ ο ίδιος ο επιχειρηματίας να αγκαλιάσεις ιδέες που θα γκρεμίσουν το σημερινό μοντέλο λειτουργίας σου και να φτιάξεις ένα άλλο. Αν δεν το κάνεις εσύ θα έρθει ο ανταγωνιστής σου και θα το κάνει. Η οικονομία μας κατατάσσεται στην 123 θέση ανάμεσα στις 141 ως προς την προθυμία των επιχειρηματιών να αγκαλιάσουν επαναστατικές και ρηξικέλευθες ιδέες.

Έχουν ήδη δημιουργηθεί εκκολαπτήρια νέων επιχειρήσεων που οδεύουν προς την σωστή κατεύθυνση αλλά ακόμη χρειάζεται δρόμος. Πρωτοβουλίες όπως το Junior Achievement που μπαίνει στα σχολεία βοηθούν στην απάλειψη του στίγματος που φέρνει το επιχειρηματικό κέρδος μαζί του. Χρειαζόμαστε όμως και πολύ μεγαλύτερη προσοχή στην επιλογή του προφίλ ποιος θέλει να γίνει επιχειρηματίας και γιατί. Δεν εκπαιδεύονται όλοι για όλα. Στις ΗΠΑ, την προηγούμενη δεκαετία με την κρίση ορισμένα πανεπιστήμια (όπως στην περιοχή του Detroit) που διαπίστωσαν ότι πλέον οι απόφοιτοί του δεν είχαν τις παραδοσιακές διεξόδους σε επιχειρήσεις έφτιαξαν Σχολές Επιχειρηματικότητας και εκκολαπτήρια επιχειρηματικότητας και προμήθευσαν τις άλλες πολιτείες με ανθρώπινο δυναμικό.

-Θα επιστρέψει η αφρόκρεμα των νέων που εγκατέλειψαν τη χώρα στα χρόνια της ύφεσης;

Είναι αντιπαραγωγικό να δαπανάς χρήματα των φορολογουμένων και κάποιος άλλος να ωφελείται από το αποτέλεσμα.  Όμως, το ζητούμενο είναι η χώρα να γίνει πόλος έλξης ανώτερων και ανώτατων στελεχών από όλον τον κόσμο και να μην περιορίζει την αναζήτησή της στους Έλληνες που έφυγαν. Ο γενικότερος πυλώνας που αφορά στην προσέλκυση ταλαντούχου ανθρώπινου δυναμικού είναι αρκετά μέτρια (είμαστε 92 στους 134) αλλά ειδικά η προσέλκυση εγκεφάλων βρίσκεται στην 128η θέση.

Χρειαζόμαστε περισσότερες ξένες επενδύσεις σε κλάδους που να χρησιμοποιούν την τεχνολογία και να παράγουν προϊόντα και υπηρεσίες με υψηλότερη αξία στην κλίμακα παραγωγής αξίας ώστε να υπάρχουν περισσότερες προοπτικές ανάπτυξης και δημιουργίας καλών θέσεων εργασίας.

Επίσης  Έλληνες που θα αποφασίσουν να επιστρέψουν θέλουν καλύτερη ποιότητα ζωής με την έννοια της περίθαλψης, των σχολείων, της συνδεσιμότητας, των δρόμων, των συντάξεων κλπ.

Δεν υπαινίσσομαι ότι δεν προσπαθούμε, απλά στην Ελλάδα κάνουμε και διαλείμματα ανάπτυξης ή αν θέλετε διακόπτουμε άτσαλα εξαιρετικές αναπτυξιακές προοπτικές.

-Πόσο σημαντική είναι η συνεχής επιμόρφωση για όλες τις ηλικίες;

Η αξία που δίνουμε στη δια βίου εκπαίδευση και κατάρτιση αποδεικνύεται αν δούμε την απασχολησιμότητα του ενεργού πληθυσμού.  Είμαστε από τις χαμηλότερες στην ΕΕ. Έχουμε τη χαμηλότερη απασχολησιμότητα στις γυναίκες και γενικώς από τα μεγαλύτερα ποσοστά ανεργίας. Δυστυχώς στηριζόμαστε μόνο στην τριτοβάθμια εκπαίδευση για να έχει κάποιος τα βασικά εργασιακά προσόντα σημαίνει ότι κάτι δεν πάει καλά στη σχέση επαγγελματικής κατάρτισης και εργασιακού βίου.  Χρόνια το επισημαίνουμε αλλά δύσκολα το κάνουμε: Ο άνθρωπος ξεκινά να μαθαίνει από την στιγμή που γεννιέται και οφείλει να μην  εγκαταλείψει ποτέ αυτήν την συνήθεια.  Στην Ελλάδα τα μαθήματα που διδάσκονται στις επαγγελματικές σχολές υστερούν πολύ σε σχέση με τις ανάγκες τη αγοράς, η ποιότητα και η φήμη της επαγγελματικής εκπαίδευσης είναι χαμηλή (109 στις 141 χώρες).

Όμως και οι εργοδότες παρόλο που παραπονιούνται δεν φροντίζουν να εκπαιδεύουν το προσωπικό τους (108 από τις 141 χώρες).  Όπως ευστόχως μας ενημερώνει και το αρμόδιο τμήμα της ΕΕ η δια βίου εκπαίδευση χρειάζεται ένα νέα πλαίσιο, έναν νέο τρόπο διακυβέρνησης που θα περιλαμβάνει εν τοις πράγμασι όλους τους εμπλεκόμενους, μια καινούργια πλατφόρμα συνεργασίας με στόχο την συνολική ανάπτυξη του ενεργού πληθυσμού.  Έτσι οι δεξιότητες των ενηλίκων θα επικαιροποιηθούν, οι άνεργοι θα βρουν κατ’ αρχήν την χαμένη τους αυτοπεποίθηση και στη συνέχεια εργασία, οι επιχειρήσεις θα γίνουν παραγωγικότερες και η οικονομία ανταγωνιστικότερη.  Αλλά είμαστε έτοιμοι να συνεργαστούμε;  Υπάρχουν περίπου 6.000 εκπαιδευτές ενηλίκων.  Τους χρησιμοποιούμε;

-Οι επιχειρήσεις δίνουν τις ίδιες ευκαιρίες σε γυναίκες με τους άνδρες;

Ο ελληνικός νόμος δεν διακρίνει ούτε τις αμοιβές ούτε κάτι άλλο ανάμεσα σε άνδρες και γυναίκες.  Η ελληνική πραγματικότητα όμως κάνει αλλιώς. Οι αγγελίες των επιχειρήσεων φαίνονται όλες να μην διακρίνουν ανάμεσα στα φύλα αλλά όταν έρθει η ώρα της απόφασης ακόμη συναντάμε παραδείγματα του χθες.

Για να βλέπουμε περισσότερες γυναίκες σε θέσεις ευθύνης (99η στις 134 χώρες) χρειαζόμαστε να έχουμε υποδομές που να βοηθούν τις γυναίκες όλων των επιπέδων να μεγαλώσουν τα παιδιά τους με σωστό τρόπο και να μπορούν να είναι και δίπλα τους όσο μεγαλώνουν.  Είναι σύνθετο πρόβλημα που απαιτεί σύνθετες και πολυπαραγοντικές λύσεις. Φυσικά και γίνονται προσπάθειες από την πολιτεία αλλά δεν αλλάζουν οι προσδοκίες των γυναικών επειδή υπάρχει ένας παιδικός σταθμός ή μια «γυναίκα» που φροντίζει για τα παιδιά ή τους ηλικιωμένους γονείς στο σπίτι.

Για να βλέπουμε περισσότερες γυναίκες στην πολιτική χρειαζόμαστε γυναίκες να αγαπήσουν αυτό το πεδίο αλλά και άνδρες να τις δεχτούν και να τις καθοδηγήσουν για το όφελος της χώρας. Περιμένοντας τις προσπάθειες να καρποφορήσουν ας αναρωτηθούν αφ’ ενός οι άνδρες γιατί διστάζουν στην πρόσληψη μιας γυναίκας αλλά κι εμείς οι γυναίκες γιατί είμαστε τόσο διστακτικές;