Το kreport παρουσιάζει: Γλωσσάρι για την αγορά εργασίας: Οι λέξεις πίσω από τον διάλογο, της Βενετίας Κουσία, Εκδόσεις economia, Αθήνα 2023, σελίδες 140

Έχοντας γράψει πολλά χιλιόμετρα στο επαγγελματικό της κοντέρ σε θέσεις ευθύνης στον τομέα διαχείρισης ανθρώπινου δυναμικού, αλλά και σε πρωτοβουλίες της Γενικής Διεύθυνσης Απασχόλησης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής καθώς και στις διαδικασίες κοινωνικού διαλόγου, η Βενετία Κουσία έρχεται να προτείνει μια διαφορετική προσέγγιση στην αγορά εργασίας. Θέμα που τόσο συχνά αναφέρεται και συνθηματολογείται στην δημόσια/πολιτική συζήτηση, πλην όμως δεν παύει να αποτελεί – κατά πολύ – τον μεγάλο άγνωστο, ή μάλλον αγνοημένο, σε σύγκριση π.χ. με την προβληματική του πληθωρισμού, της ανάπτυξης, ακόμη και των δημοσιονομικών ή του ισοζυγίου.

Η γνώση των εργασιακών περιορίζεται σε μια γενική αντίληψη της κοινής γνώμης. Αλλά… τι είναι η ευελιξία; Τι κρύβει η συζήτηση για ανταγωνιστικότητα; Τι ελλοχεύει πίσω από την συζήτηση για «απασχολησιμότητα»; Τι πίσω από την mantra περί αξιολόγησης; Κι ακόμη: Πού οδηγούν οι συχνά μνημονευόμενοι Στόχοι Βιώσιμης Ανάπτυξης/SDGs;  Πού, αντίστοιχα, οι Στόχοι ESG; Σε τι αληθινά χρησιμεύει η συζήτηση για ισότητα των φύλων; Πού αποβλέπουν οι αναφορές σε «γυάλινη οροφή» που συναντούν οι γυναίκες στην καριέρα τους; Ακόμη-ακόμη: Τι ρόλος επιφυλάσσεται στο … άτομο στην συζήτηση περί εργασιακών; Τι στις ενεργές πολιτικές απασχόλησης; Πού παραπέμπουν οι αναφορές σε χάσμα δεξιοτήτων; Πού οι αντίστοιχες αναφορές σε επαγγελματική κατάρτιση και μαθητεία, αλλά και σε επανακατάρτιση ή επανειδίκευση; Η ίδια-ίδια η εργασία, τι ακριβώς υποδηλώνει ως επιλογή βιοπορισμού, ή πάλι στην κοινωνική της πρόσληψη ή ακόμη ως ευκαιρία ανάπτυξης της προσωπικότητας;

Αντί όμως για μια ανάπτυξη όλων αυτών των ζητημάτων – που, ας μην αυταπατώμεθα, αποτελούν κεντρικό πυρήνα της ζωής όλων, ή σχεδόν όλων τουλάχιστον σε μεγάλο μέρος της διαδρομής της ζωής – με μια θεωρητική ή/και με πιο εφαρμοσμένη προσέγγιση, η Β. Κουσία επιλέγει εδώ να δώσει ένα γλωσσάρι. Δηλαδή να ξεφυλλίσει για χάρη του αναγνώστη μια σειρά από έννοιες μέσα από τις αντίστοιχες λέξεις που τις υποδηλώνουν. Και, μέσα από σύντομους ορισμούς/επεξηγήσεις, να κάνει τον αναγνώστη να ξαναθυμηθεί και να εμπεδώσει τι ξέρει και τι αγνοεί (ή και τι μισο-ξέρει, ή και με ποιες προκαταλήψεις προσεγγίζει) από τον χώρο της εργασίας.

Μάλιστα, δίπλα σε κάθε λέξη-έννοια, παρατίθεται η αντίστοιχη στα αγγλικά: παρακαλούνται οι καθαρολόγοι να μην ξαφνιαστούν – στο πεδίο των εργασιακών η μεγάλη (πλέον) πλειοψηφία των όρων (και των προσεγγίσεων, αφού «η των ονομάτων επίσκεψις» λειτουργεί ως «αρχή σοφίας» – ο καημένος ο Αντισθένης είναι πάντα επίκαιρος) είναι αγγλόγλωσση, ως διεθνοποιημένη. Άλλωστε … πάτε να αποδώσετε ελληνικά την phygital παροχή εργασίας, δηλαδή με συνδυασμό φυσικής παρουσίας και ψηφιακής επικοινωνίας όπως μας κληροδότησε/καταράστηκε/ ελευθέρωσε (διαλέξτε την ερμηνεία σας) η πανδημία του κορωνοϊού.

Δεν θα συμφωνήσει κανείς αναγκαστικά με την υπορρέουσα ιδεολόγηση του εργασιακού από την Βενετία Κουσία. Άλλωστε εν μέρει ολισθαίνει από το κυρίως εργασιακό περιβάλλον στην προσέγγιση της επιχειρηματικότητας. Όμως η ξενάγηση που παρέχει, σε βοηθάει να κοιτάξεις στον καθρέφτη και να (ξανα)δείς πώς αντιμετωπίζεις εσύ, ο καθένας, την συζήτηση περί εργασίας.

Όπως δε και ο υπότιτλος του ιδίου του βιβλίου υποδηλώνει, η πρόθεσή της είναι να ενταχθεί η δουλειά της αυτή στον ευρύτερο δημόσιο διάλογο αλλά και στον διάλογο των κοινωνικών εταίρων. Όσο, θα προσθέταμε, υφίσταται ένας  τέτοιος διάλογος.

Πηγή: kreport.gr